De VO-docent lijkt zich in het Nederlandse onderwijs in een lastige positie te bevinden, omdat ze werken in een zeer dwingend regime. De dagen liggen vast in lesuren, die zeer strikt zijn. En nooit langer of korter mogen duren, ongeacht het leerproces wat gaande is, de dynamiek in de groep of de behoefte van de docent. Ze zien (anders dan in het PO) honderden leerlingen per week die ze allen persoonlijk willen kennen en begeleiden. Vaak wisselen elke jaar de klassen, waardoor er een soort doorlopende kennismaking aan de gang is gedurende het schooljaar. In tegenstelling tot het HBO en WO maken docenten niet zelf hun lessen, maar hebben zij een methode dat leidt topt het examen.
Kortom in een organisatiemodel dat is gericht op standaardisering in tijd, groep, leerstof en plek, is de opdracht en de wens om te personaliseren. Zit er voldoende rek in het versterken van de kwaliteit van de lessen? Of moeten we echt stappen zetten en is zijn er nieuwe onderwijsontwerpen nodig waarin niet de standaard, maar juist flexibiliteit is vastgelegd in de organisatie.
Wat vragen we van de VO docent ?
